Co dzień bliżej nieba

Po śmierci żony inżynier Żabicki opuszcza Łódź i przenosi się na Śląsk. Swego syna, piętnastoletniego Piotra, oddaje do internatu. Straciwszy kontakt z rodziną i przyjaciółmi, chłopiec opuszcza się w nauce. Włócząc się po Łodzi trafia do starej świetlicy, gdzie trzech podejrzanych mężczyzn gra w "numerki". Dozorca świetlicy, rozdrażniony przegraną, całą złość kieruje na Piotra. W jego obronie staje Mirek Lipka, zwany "Kogutem". Dochodzi do bójki, w której chłopiec mógłby pomóc Mirkowi, podając mu żelazny pręt, ale sparaliżowało go przerażenie. W marzeniach będzie wracał do tego incydentu, pokona przeciwników i obroni "Koguta". Zaczyna się między nimi dziwna przyjaźń. Ojciec wraca do Łodzi, by powiadomić syna o swoim ponownym małżeństwie. Piotr jest oburzony i nie przyjmuje tego faktu do wiadomości. Wieczorem odwiedza ojca w hotelu, gdzie jest mimowolnym świadkiem intymnego zbliżenia inżyniera z jego nową żoną. Następnego dnia poznaje macochę, a gdy ojcu wypomina scenę, którą przypadkowo oglądał, zostaje za to publicznie spoliczkowany. Osamotnionemu chłopcu pozostaje tylko "Kogut". Po seansie filmowym Mirek zaprasza Piotra na libację u prostytutki Zośki, z którą się kocha na oczach chłopca. Przerażony Piotr ucieka. Milicja go przestrzega przed przyjaźnią z Mirkiem. Dyrektor szkoły wzywa inżyniera Żabickiego, jego syn bowiem zaniedbuje się w nauce. Piotr bezskutecznie poszukuje "Koguta". Dociera do "beczki śmierci", gdzie znajomy Mirka, handlarz Jojte, sprzedaje zdjęcia reklamowe. Człowiek ten zostaje pobity przez "Koguta" za niespłacenie długu. Ktoś ze świadków wskazuje miejsce ukrycia sprawcy. Piotr pragnie ostrzec przyjaciela, dociera do niego na chwilę przed milicjantami. "Kogut" ucieka po dachach kamienic, ale potyka się i spada na bruk. Piotr traci przytomność. Gdy budzi się, powtarza słowa: "nie opuściłem cię, chciałem ci pomóc...."