Trzy dni Kondora

Joe Turner jest szarym pracownikiem Centralnej Agencji Wywiadowczej. Pracę ma raczej spokojną, zajmuje się analizowaniem treści nowych książek sensacyjnych pod kątem ewentualnego wykorzystania w pracy swej firmy zawartych w nich pomysłów. Pewnego dnia wychodzi z biura po drobne zakupy, gdy wraca, znajduje swych współpracowników pomordowanych. Powiadamia o tym zdarzeniu centralę CIA. Szybko spotyka się z nim jeden z jego przełożonych, co Joe niespodziewanie omal nie przypłaca śmiercią. Okazuje się, że nie może nikomu ufać, musi uciekać. Po drodze zmusza napotkaną w sklepie dziewczynę do udzielenia mu schronienia. Z biegiem czasu między nimi nawiązuje się nić sympatii. Turner staje się obiektem polowania, nie daje się jednak zaskoczyć, unika śmierci. Krąg zacieśnia się coraz bardziej, toczy się jakaś skomplikowana, trudna do rozszyfrowania gra, której zasady w końcu udaje mu się przejrzeć. Podzieli się nimi publicznie, przekazując sensacyjne informacje do redakcji „The New York Timesa”.

Sydney Pollack zredukował sześć pełnych dramatycznych wydarzeń dni z życia agenta CIA o kryptonimie Kondor do trzech, jego film stanowi bowiem ekranizację bestsellerowej książki Jamesa Grady'ego „Six Days of the Condor”. „Trzy dni Kondora” znakomicie korespondują z innymi filmami amerykańskimi z lat siedemdziesiątych, poświęconymi podobnym tematom, jak „Taśmy prawdy” (1971) i „Serpico” (1973) Sidneya Lumeta, „Rozmowa” (1974) Francisa Forda Coppoli, „Syndykat zbrodni” (1974) Alana Pakuli czy „Zasada domina” (1977) Stanleya Kramera. Fala filmów podejmujących sprawy inwigilacji, bezpieczeństwa publicznego, przekraczania konstytucyjnych uprawnień przez instytucje państwowe była w dużym stopniu następstwem afery Watergate, która solidnie spustoszyła amerykańskie życie publiczne w tamtych czasach. „Na początku Redford mówi: «Mam zaufanie do kilku osób», ale na końcu, kiedy opuszcza Kathy, nawet do niej nie ma już zaufania” – podsumowuje Pollack ewolucję tytułowego bohatera swego filmu.