Sprawiedliwości stało się zadość

Lekarka skraca cierpienia swojemu śmiertelnie choremu ukochanemu. Teraz sąd i ława mają zdecydować o skali przestępstwa i wymiarze kary. W "Sprawiedliwości stało się zadość" poruszany jest problem eutanazji i obiektywizmu. Wydarzenia w gmachu sądowym, jak i poza nim zmieniają proporcję głosów trybunału. Reżyser pokazuje, że sprawiedliwość jest wypadkową zdania losowo wybranej grupy ludzi, podlega interpretacji a osiągnięcie sprawiedliwości bezwzględnej jest niemożliwe.