Bez miłości

Ewa Bracka jest młodą dziennikarką i pracuje w redakcji popołudniówki. Przed kilku laty miała w Rzymie romans z Włochem i urodziła córeczkę, którą wychowuje jej matka. Rozczarowana do mężczyzn, postanowiła nigdy więcej nie przeżywać miłości. Celem życia Ewy jest wyłącznie kariera zawodowa. W wysokiej formie utrzymuje się dzięki dopingującym środkom przepisywanym przez zakochanego w niej doktora Jankowskiego. Podczas nocnego rajdu milicyjnym radiowozem Ewa trafia do hotelu robotniczego i robi tam zdjęcia pijanej dziewczynie Mariannie. Naczelny redaktor, którego jest kochanką, załatwia jej etat w tygodniku "Problemy". Otrzymuje miejsce w dziale społecznym i cynicznie próbuje zdobyć względy redaktora działu Piotra Kłosowskiego. Na budowie zbiera materiał do artykułu o marnotrawstwie społecznych pieniędzy, który zostaje uznany za dobry, ale wymagający poprawek. Aby przedyskutować sprawę artykułu, Ewa zaprasza Piotra do siebie i go uwodzi. Kłosowski ma wyjechać do Rzymu w charakterze korespondenta i dziewczyna ma nadzieję, że zabierze ją ze sobą. Zakochany, stara się dla niej o stypendium dziennikarskie, przeszkodę stanowi nikły dorobek Ewy. Bracka postanawia napisać duży artykuł o życiu robotnic w wielkim mieście. Jedzie do znanego sobie hotelu robotniczego i tam odnajduje Mariannę, której w swoim czasie zrobiła zdjęcie. Pisze tekst, świadczący o dziennikarskim talencie. Jednak wbrew etyce dziennikarskiej opatruje artykuł autentycznym zdjęciem Marianny. Zrozpaczona robotnica próbuje popełnić samobójstwo. Piotr zostawia Ewę, a komisja nie przyznaje jej włoskiego stypendium. Nieetyczne postępowanie Ewy jest również powodem zwolnienia Jankowskiego z pracy. Życie pozbawione uczuć wyższych okazuje się klęską.
Debiut kinowy reżyserki. Z pewną ironią ukazuje przyczyny skłaniające bohaterkę do robienia zawodowej kariery. Sukcesy w pracy mają być dla niej odwetem na niewiernym kochanku. Swoista analiza kobiecego charakteru - osobista porażka wywołuje uczucie mściwości wobec świata.