Barbórka

Pochodzą z dwóch różnych światów. Basia jest córką emerytowanego górnika ze Śląska. Sama też pracuje w kopalnianej sortowni, gdzie wraz z innymi kobietami przebiera węgiel. Skromna i cicha, ale zarazem szczera i bezpośrednia. Choć szanuje tradycję, chce mieć własny pomysł na życie. Ma też Basia jedno wielkie marzenie - czeka na swojego księcia z bajki. O Jakubie kolorowe pisma piszą, że urodził się w Egipcie. Jest gwiazdą telewizyjnego serialu, od trzech lat przyciągającego przed telewizory rzesze widzów. Wysoki, przystojny, ma powodzenie u kobiet. Ale mimo popularności i względnej zamożności Jakub nie jest szczęśliwy. Nie znajduje spełnienia zawodowego, występując w telenoweli. Nie udaje mu się jednak znaleźć ambitniejszej roli, gdyż w środowisku filmowym ma opinię pechowca. Coraz bardziej zblazowany aktor łapie podsuwane mu przez agenta chałtury. W ten sposób wraz z dwoma współpracownikami trafia na Śląsk. Jakub ma tutaj uczcić swoją obecnością obchody "Barbórki" - święta patronki górników. Dziewczyną, która go powita chlebem i solą, jest właśnie solenizantka Basia. Przybyszom ze stolicy górnicy dotychczas znani byli głównie ze strajków i burd pod siedzibami władz w Warszawie. Jakub i jego koledzy nie rozumieją przywiązanych do tradycji Ślązaków, ich uporządkowanego życia toczącego się powoli swoim torem. Z kolei miejscowi krzywo patrzą na nastawionych na sukces, goniących za pieniędzmi przyjezdnych. I aż ich swędzą ręce, aby skarcić zapatrzonych w siebie i wywyższających się gości z Warszawy, by postraszyć ich groźbą wybuchu metanu w kopalni lub rozbić nos w przypadkowej sprzeczce na ulicy. Ale dla Basi i Jakuba spotkanie to stanowi szansę na coś więcej. Jak zakończy się ich flirt? Film Macieja Pieprzycy to kolejny odcinek telewizyjnego cyklu "Święta polskie". Wspólnym motywem należących do tej serii obrazów jest to, że ich akcja rozgrywa się podczas jednego z kalendarzowych świąt. Tak jest i w przypadków "Barbórki". Część scen do tej komedii romantycznej powstała w kopalni "Królowa Luiza" w Zabrzu.