Anioł w szafie

Ostatnie dni zdjęciowe do filmu przebiegają u nerwowej atmosferze. Kończy się taśma, aktorzy są skłóceni, reżyser przeżywa kryzys. Jan, operator dźwięku, słyszy podczas pracy dźwięki, nie pochodzące z planu filmowego. W domu nagrywa dźwiękową kasetę z "głosami z kraju" dla córki Kasi, która za namową żony Teresy wyjechała do Szwecji. Poprzez rytm codziennych zajęć coraz gwałtowniej powracają wspomnienia; jakby zbudzone nie zidentyfikowanymi dźwiękami, które do niego docierają. Przed laty, podczas miłosnej nocy z Elżbietą, Jan usłyszał czyjś krzyk w parku. Nie zareagował, chcąc ocalić własny spokój - rano znaleziono w parku martwego człowieka. Jan porzuca zajęcia, jedzie do miasteczka, gdzie poznał Elżbietę. Bezskutecznie usiłuje odnaleźć dawną kochankę, dowiedzieć się, kim był zamordowany człowiek. Powraca do Warszawy, o świcie wychodzi z domu, by nagrać głosy miasta, spostrzega żonę idącą do parku. Okazuje się, że to Elżbieta, Jan podąża za nią, na trawie leży człowiek, Jan schyla się i dotyka trupa.
Kameralny dramat psychologiczny, traktujący o potrzebie odpowiedzialności za własne czyny.