Mokra bajeczka

Scenariusz filmu "MOKRA BAJECZKA" oparty został na motywach związanych z wielkanocnymi, polskimi zwyczajami, sięgającymi zarówno do tradycji prasłowiańskiej jak i chrześcijańskiej. Pretekstem do tej opowiastki jest lany poniedziałek, czyli śmigus-dyngus, zwyczaj, podczas którego ludzie polewają się wodą, upamiętniający zarówno pozimowe roztopy jak i symbolizujący wiosenne oczyszczenie.
Bohater - sześcioletni Jaś, przygotowując się do śmigusa-dyngusa, poznaje w łazience małego Wodnika. Ten opowiada mu historię krnąbrnego chłopca - też Jasia - porwanego w lany poniedziałek, przez innego Wodnika na służbę. Chłopiec naraził się Wodnikowi zbyt hałaśliwym zachowaniem podczas polewania wodą innych dzieci. W podwodnym świecie Jaś poznaje Żabę. Szybko zaprzyjaźniają się i szukają sposobu ucieczki z podwodnego królestwa. Wodnikowi bardzo się nudzi i potrzebuje towarzystwa. Nie chce wypuścić swoich więźniów i wymyśla dla nich niewykonalne zadanie. Para przyjaciół wpada w końcu na pomysł otworzenia przepustu regulującego poziom wody w stawie i powoduje powódź w wodnym świecie. Wodnik wzywa na pomoc Płanetników, prosząc ich o zabranie nadmiaru wody. Ci spełniają jego prośbę, ale w zamian proszą o podarowanie jakiejś żaby do pracy w ich podniebnym świecie. Wodnik chętnie pozbywa się psotnego stworzenia. Płanetnicy porywają i Żabę i Jasia. W wietrznym królestwie w chmurach Płanetnicy produkują deszcz, śnieg, grad i dmuchają wiatrami. Pracy mają mnóstwo i chętnie odpoczną wyręczając się nowymi pracownikami - Żabą i Jasiem. Chłopiec tęskni za domem i szuka sposobu powrotu. Żaba dochodzi do wniosku, że tylko tęcza łączy niebo z ziemią i zsuwając się po niej można zejść na dół. Trzeba tylko wywołać tęczę odsłaniając słońce podczas deszczu. Okazja nadarzyła się w Wielkanocny Poniedziałek, gdy Płanetnicy odpoczywali. Jaś i Żaba spuścili lekki wiosenny deszczyk a wiatrowymi dmuchawami przegonili chmury zakrywające słońce. I udało się. Powstała piękna tęcza, po której Jaś zaczął się spuszczać na ziemię. Wprawdzie Płanetnicy usiłowali go złapać, ale na szczęście Jasiowi udało się wylądować koło stawu gdzie rozpoczęła się jego przygoda. Spotkał tu dzieci ze swojej śmigusowej zabawy, ale tym razem pamiętał żeby polewać się wodą z umiarem. W końcówce filmu wracamy do łazienki gdzie okazuje się, że przygotowujący się do dyngusa Jaś zasnął i to on jest polany wodą przez rodziców.
Scenariusz w zabawny sposób zwraca uwagę dzieci na potrzebę umiarkowanego i z szacunkiem dla bliźniego czerpania z tradycji. Aspekt wychowawczy wydaje się istotny, biorąc pod uwagę coroczne ekscesy wodne na ulicach naszych miast i wsi w lany poniedziałek.