Zwierciadło

Po genialnym "Andrieju Rublowie" Andriej Tarkowski nakręcił dyskusyjną adaptację "Solaris" Lema, poczym znów stworzył arcydzieło. Okazało się nim właśnie "Zwierciadło", poprzez poetykę subiektywnego, wizjonerskiego obrazowania."Jest to historia życia mojej matki, a zarazem w jakiejś mierze i mego" - tak o swoim filmie mówił reżyser. Film pozbawiony jest typowej fabuły. Składają się nań obrazy poetyckie stanowiące zapis refleksji umierającego, dojrzałego mężczyzny. Główny bohater Aleksiej postanawia się zmierzyć z własną, skomplikowaną przeszłością. Rozlicza się z nieudanego, bo rozbitego małżeństwa oraz z własnych relacji z kobietami. Żona Natalia ma rysy jego matki, co z kolei prowokuje go ukazania dramatu jego rodziców, w tym trudnych relacji osobistych na linii matka-syn. Na tle problemów osobistych Tarkowski prezentuje przełomowe wydarzenia historyczne od lat 30. po 70. XX wieku. Śledzimy niespełnione marzenia i porażki Aleksieja oraz miłość, która minęła i odeszła w siną dal. Wreszcie bohater uświadamia sobie, że będąc już bardzo dojrzałą osobą i posiadając sporą wiedzę o życiu, brakuje mu już jednak czasu na to, by naprawić swoje błędy.

Znakomity, radziecki dramat psychologiczny "Zwierciadło" wyreżyserował, nieżyjący już filmowiec Andriej Tarkowski (1932-1986). W filmie wystąpili Ignat Danielcew (Aleksiej), Margarita Teriechowa (Matka/Natalia), Oleg Jankowski (Ojciec), Alla Demidowa (Lidia). Sam reżyser przyznaje, że wiele wątków, które pojawiły się w tym filmie, są zaczerpnięte z dzieciństwa oraz życia jego własnej rodziny. Tytuł filmu pochodzi od wiersza, który w 1942 roku napisał ojciec artysty Arsenij Tarkowski, który jest także narratorem w "Zwierciadle".