Nocny Kowboj

Sfrustrowany Joe Buck rzuca pracę na zmywaku w Teksasie i wyrusza do Nowego Jorku, by zostać męską prostytutką, zdolną pokazać każdej kobiecie stamtąd, na czym polega miłość prawdziwego mężczyzny. Pierwsze próby kończą się niepowodzeniem, Joe nie tylko nie znajduje pracy, o jakiej marzył, ale szybko traci wszystkie oszczędności. Wtedy spotyka chromego Enrico Rizzo, zwanego „Ratso”, który proponuje mu swoje usługi jako sutener. Rizzo mieszka w opuszczonym budynku – bez wygód, ale za darmo. Buck zamieszkuje razem z nim, z czasem relacje między nimi nabierają cech przyjaźni. Wreszcie następuje przełomowy moment w karierze Bucka: chłopak zaczyna zarabiać. Jednak w tym samym czasie Rizzo zapada na zdrowiu. Przyjaciel postanawia zabrać go na Florydę by uciec przed ostrą nowojorską zimą.

„Nocny kowboj”, amerykański debiut Johna Schlesingera ze zdjęciami Polaka, Adama Hollendra, zapisał się w historii Hollywood jako pierwszy film dozwolony od 18 lat, który zdobył Oscara (dla filmu roku, a także za reżyserię i scenariusz, nominowano również aktorskie kreacje Jona Voighta i Dustina Hoffmana, dla którego był to przełomowy moment w nabierającej tempa karierze). Film opowiada o męskiej przyjaźni, ale przede wszystkim stanowi dosadny opis obyczajowy Ameryki końca lat 60., w momencie triumfu rewolucji seksualnej, co nie znaczy, że zdewaluowały się tradycyjne wartości. Wysnuty z powieści Jamesa Leo Herlighy’ego scenariusz „Nocnego kowboja” uważany jest za wzorcowy przykład adaptacji, zaś sam film stawiany bywa obok „Odlotu” Miloša Formana i „Córki górnika” Michaela Apteda pod względem trafności spojrzenia na Amerykę oczami obserwatora z zewnątrz.