Carrie

Życie nastoletniej Carrie White to pasmo niekończących się porażek i frustracji. Wycofana i sprawiająca wrażenie nieprzystosowanej dziewczyna przy każdej nadarzającej się okazji robi za szkolne pośmiewisko. Jej sytuacja w domu wcale nie przedstawia się dużo lepiej. Samotnie wychowująca ją matka jest religijną fanatyczką, terroryzującą córkę, pod pozorem popełniania grzechu piętnującą nawet najdrobniejsze jej zachowanie. Zrozumienie bohaterka znajduje jedynie u nauczycielki wychowania fizycznego, która niczym starsza, bardziej doświadczona siostra jak tylko może wspiera ją na każdym kroku. Kolejne nieprzyjemne incydenty uzmysławiają Carrie, że posiada ona niezwykłą, a przy tym niebezpieczną, telekinetyczną moc pozwalającą „sterować” przedmiotami w zasięgu wzroku. Tymczasem zupełnie niespodziewanie dziewczyna zaproszona zostaje na studniówkę przez popularnego w szkole Tommy’ego Rossa. Wszyscy dookoła wietrzą w tym podstęp, ale Carrie chce wierzyć, że fortuna właśnie się odwróciła. Kolejne rozczarowanie, jakie dane jej będzie przeżyć na balu, równoznaczne jest z krwawą zemstą.

Pochodzący z New Jersey Brian De Palma to niezwykle zdolny i wszechstronny hollywoodzki rzemieślnik, o bogatym filmowym emploi. Swoich sił, zresztą z sukcesami, próbował w kinie sensacyjnym, gangsterskim, wojennym, komedii czy filmie noir. Kto wie, czy miałby taką możliwość, gdyby w połowie lat 70. nie zainteresował się pierwszą powieścią wschodzącej gwiazdy literatury grozy Stephena Kinga – „Carrie”. De Palma, decydując się na ekranizację tej niesamowitej historii o krwawej wendetcie upokarzanej nastolatki, wykazał się ogromną reżyserską intuicją, bowiem kolejne lata uczyniły z Kinga (zgodnie zresztą z jego nazwiskiem) prawdziwego króla wśród autorów, których dzieła przekładane były na język filmu. Ekranizacja De Palmy do dziś pozostaje wśród nich jedną z najlepszych, a ogromna w tym zasługa odtwarzającej główną rolę Sissy Spacek (film był też początkiem aktorskiej kariery Johna Travolty), której fizjonomia, mimika znakomicie oddają emocjonalny kocioł, jaki towarzyszy postaci Carrie. Spektakularna finałowa sekwencja krwawego balu przeszła zaś do historii gatunku. W 1999 roku Katt Shea nakręciła sequel „Furia: Carrie 2”, a trzy lata później powstał remake dzieła De Palmy w reżyserii Davida Carsona.