Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
1971
Francuski łącznik
Akcja, Kryminał, Thriller, USA, 100 min
Obsada aktorska
pokaż wszystkich (37)
zwiń listę
Ekipa
pokaż wszystkich (29)
zwiń listę
Opis filmu
Jimmy Doyle i Buddy Russo to dwójka nowojorskich policjantów z wydziału narkotykowego. Nie mają zbyt dobrej passy, bowiem udaje im się zamknąć ledwie drobnych dilerów, będących jedynie wierzchołkiem góry lodowej, co przy każdej okazji nie omieszka wypomnieć im ich przełożony. Niezależnie od tego praca całkowicie zdominowała życie bohaterów, którzy nierzadko przeznaczają na nią także swój wolny czas. Zupełnie przypadkiem, siedząc na wieczornym drinku w eleganckim klubie, wreszcie trafiają, przynajmniej w ich mniemaniu, na trop czegoś dużego. Ich uwagę zwraca bowiem dziwnie znajomy młody mężczyzna Sal Boca, podejrzewany o pośredniczenie w narkotykowym przerzucie. Intuicja tym razem ich nie zawodzi, a podjęte śledztwo niechybnie wskazuje na francuski ślad, za którym stoi wpływowy Alain Charnier oraz popularny aktor filmowy Devereaux. Rozpoczyna się brutalna zabawa w kotka i myszkę, której stawka jest wyjątkowo wysoka.
Koniec lat 60. i pierwsza połowa lat 70. to okres znaczących przewartościowań w kinematografii amerykańskiej, których konsekwencją był również złoty okres dla kina sensacyjnego. Powstawały tak wyjątkowe dzieła, jak „Bullitt” (1968) Petera Yatesa, „Serpico” (1973) Sidneya Lumeta czy właśnie „Francuski łącznik”, pierwszy znaczący tytuł w karierze Williama Friedkina. Wspólnym ich mianownikiem była drapieżność – zarówno w kontekście fabularnym, jak i pod względem formy – realizm, często wręcz kojarzący się z paradokumentalną poetyką, oraz pogłębiona obserwacja społeczna, sumująca się w dość defetystyczne wizje opresyjnego miasta przeżartego od wewnątrz korupcją. Filmy gatunkowe – wśród nich często policyjne dramaty – aspirowały do miana kina artystycznego, co było niemałą zasługą występujących w nich znakomitych aktorów: Ala Pacino, Roberta De Niro czy Gene’a Hackmana. Najlepszym tego przykładem oparty na faktach „Francuski łącznik” Friedkina, który zdobył aż pięć Oscarów, w tym za najlepszy film. W 1975 roku John Frankenheimer nakręcił jego kontynuację, co istotne, niewiele ustępującą pierwszej części.
Koniec lat 60. i pierwsza połowa lat 70. to okres znaczących przewartościowań w kinematografii amerykańskiej, których konsekwencją był również złoty okres dla kina sensacyjnego. Powstawały tak wyjątkowe dzieła, jak „Bullitt” (1968) Petera Yatesa, „Serpico” (1973) Sidneya Lumeta czy właśnie „Francuski łącznik”, pierwszy znaczący tytuł w karierze Williama Friedkina. Wspólnym ich mianownikiem była drapieżność – zarówno w kontekście fabularnym, jak i pod względem formy – realizm, często wręcz kojarzący się z paradokumentalną poetyką, oraz pogłębiona obserwacja społeczna, sumująca się w dość defetystyczne wizje opresyjnego miasta przeżartego od wewnątrz korupcją. Filmy gatunkowe – wśród nich często policyjne dramaty – aspirowały do miana kina artystycznego, co było niemałą zasługą występujących w nich znakomitych aktorów: Ala Pacino, Roberta De Niro czy Gene’a Hackmana. Najlepszym tego przykładem oparty na faktach „Francuski łącznik” Friedkina, który zdobył aż pięć Oscarów, w tym za najlepszy film. W 1975 roku John Frankenheimer nakręcił jego kontynuację, co istotne, niewiele ustępującą pierwszej części.
Kuba Armata
opis redakcji
Dane produkcji
ROK PRODUKCJI:
1971
KRAJ PRODUKCJI:
USA
JĘZYK PRODUKCJI:
angielski, francuski
RODZAJ / GATUNEK:
Akcja, Kryminał, Thriller
PREMIERA POLSKA:
31 grudzień 1990
PREMIERA ŚWIAT:
07 październik 1971
TYTUŁ ORYGINALNY:
The French Connection
BUDŻET:
1 800 000 dolar
PRODUKCJA:
D'Antoni Productions
KOPRODUKCJA:
Schine-Moore Productions
Dane techniczne
CZAS:
100 min, 104min (USA)
OBRAZ:
kolor, 1,85:1
DŹWIĘK
mono
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024