Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
1974
Portret rodzinny we wnętrzu
Dramat , Włochy, Francja, 121 min
Ostatni z ważnych filmów Lucchino Viscontiego - jedyny film współczesny w schyłkowym dorobku mistrza 

Reżyseria: Luchino Visconti
Obsada aktorska
pokaż wszystkich (14)
zwiń listę
Ekipa
pokaż wszystkich (41)
zwiń listę
Opis filmu
Do rezydencji starego profesora, zajmującego jeden z barokowych pałaców Rzymu, podstępem wkrada się bezceremonialna markiza Brumoni wraz ze swą rodziną – nieletnią córką Liettą, której towarzyszy narzeczony Stefan, i młodym kochankiem Konradem. Kluczem okazała się kolekcjonerska pasja profesora, zafascynowana osiemnastowiecznym malarstwem, zwłaszcza portretami rodzinnymi. Markiza kupuje jeden z takich obrazów i wręcza profesorowi jako pierwszą ratę za roczny wynajem piętra w jego rezydencji. Zachowanie rodziny Brumoni jest irytujące, jedynie tajemniczy Konrad, Niemiec o niejasnej przeszłości, na której cieniem kładzie się kontestacja 1968 roku, potrafi zyskać jego zaufanie. Gdy rodzinne niesnaski sięgają zenitu Konrad ginie w wybuchu – popełnił samobójstwo czy został zamordowany?
Ostatni z ważnych filmów Lucchino Viscontiego jest jedynym filmem współczesnym w schyłkowym dorobku mistrza: opowieść o upadku burżuazyjnej rodziny – ulubiony motyw Viscontiego – zostaje wzbogacona o komentarz do sytuacji politycznej kraju, przeżywającego czas gospodarczego i politycznego chaosu, którego dopełnieniem stały się korupcja i terroryzm spod znaku Czerwonych Brygad. Nie mniej istotny jest wątek autobiograficzny – spojrzenie na relacje między starym profesorem (odkryty przez Viscontiego dla kina artystycznego Burt Lancaster), alter ego reżysera, z Konradem (Helmut Berger, biseksualny partner Viscontiego), którym jest zauroczony. Dla części krytyki „Portret rodzinny w wnętrzu” był jedynie powtórzeniem wątków „Śmierci w Wenecji”, jakkolwiek zachowanie quasi- operowej oprawy nadaje dziełu rangę osobnego wydarzenia.
Ostatni z ważnych filmów Lucchino Viscontiego jest jedynym filmem współczesnym w schyłkowym dorobku mistrza: opowieść o upadku burżuazyjnej rodziny – ulubiony motyw Viscontiego – zostaje wzbogacona o komentarz do sytuacji politycznej kraju, przeżywającego czas gospodarczego i politycznego chaosu, którego dopełnieniem stały się korupcja i terroryzm spod znaku Czerwonych Brygad. Nie mniej istotny jest wątek autobiograficzny – spojrzenie na relacje między starym profesorem (odkryty przez Viscontiego dla kina artystycznego Burt Lancaster), alter ego reżysera, z Konradem (Helmut Berger, biseksualny partner Viscontiego), którym jest zauroczony. Dla części krytyki „Portret rodzinny w wnętrzu” był jedynie powtórzeniem wątków „Śmierci w Wenecji”, jakkolwiek zachowanie quasi- operowej oprawy nadaje dziełu rangę osobnego wydarzenia.
Konrad J. Zarębski
opis redakcji
Dane produkcji
ROK PRODUKCJI:
1974
KRAJ PRODUKCJI:
Włochy, Francja
JĘZYK PRODUKCJI:
włoski, angielski
RODZAJ / GATUNEK:
Dramat
PREMIERA ŚWIAT:
10 grudzień 1974
TYTUŁ ORYGINALNY:
Gruppo di famiglia in un interno
TYTUŁ ANGIELSKI:
Conversation Piece
TYTUŁ INNY:
Violence et passion (Francja)
PRODUKCJA:
Rusconi Film
KOPRODUKCJA:
Gaumont International
Dane techniczne
CZAS:
121 min, 126min (USA), 126min (Włochy), 115min (Hiszpania (DVD)), 117min (Izrael (Wideo))
OBRAZ:
kolor, czarno - biały, 2,35:1
DŹWIĘK
mono
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2025