PORTAL
start
Aktualności
Filmy polskie
Box office
Baza wiedzy
Książki filmowe
Dokument
Scenarzyści
Po godzinach
Blogi
Konkursy
SFP
start
Wydarzenia
Komunikaty
Pożegnania
Zostań członkiem SFP
Informacje
Dla członków SFP
Kontakt
ZAPA
www.zapa.org.pl
Komunikaty
Informacje
Zapisy do ZAPA
Kontakt
KINO KULTURA
www.kinokultura.pl
Aktualności
Informacje
Repertuar
Kontakt
STUDIO MUNKA
www.studiomunka.pl
Aktualności
Informacje
Zgłoś projekt
Kontakt
AKTORZY POLSCY
www.aktorzypolscy.pl
Aktualności
Informacje
Szukaj
Kontakt
FILMOWCY POLSCY
www.filmowcypolscy.pl
Aktualnosci
Informacje
Szukaj
Kontakt
MAGAZYN FILMOWY
start
O magazynie
Kontakt
STARA ŁAŹNIA
www.restauracjalaznia.pl
Aktualności
Informacje
Rezerwacja
Kontakt
PKMW
start
Aktualności
Filmy
O programie
Kontakt
Portal
SFP
ZAPA
Kino Kultura
Studio Munka
Magazyn Filmowy
Stara Łaźnia
PKMW
MENU
Niebanalna plastyka, dbałość o kompozycję kadru, perfekcyjna animacja, śmiałe rozwiązania narracyjne, a w warstwie treściowej: szczypta poezji zaprawiona poczuciem humoru – to główne cechy kina Jacka Adamczaka, tegorocznego laureata Platynowych Koziołków, prestiżowej nagrody przyznawanej przez Międzynarodowy Festiwal Filmów Młodego Widza Ale Kino! w Poznaniu.
Platynowymi Koziołkami uhonorowani zostali dotychczas tak uznani twórcy, jak m.in. Maria Kaniewska, Dorota Kędzierzawska, Witold Giersz, Stanisław Jędryka, Andrzej Maleszka, Zofia Ołdak, Andrzej Wajda, Tadeusz Wilkosz, a także Paul Driessen, Co Hoedeman, Jiři Menzel, Václav Vorliíček. Jest mi szczególnie miło, że w 2016 roku  prestiżowy poznański laur powędrował do rąk Jacka Adamczaka, znakomitego artysty i pedagoga, bo jego film – zrealizowany wspólnie z Maciejem Ćwiekiem– ".!?" [kropka, wykrzyknik, znak zapytania] należy do moich najbardziej ulubionych, a jego projekcja uświetniła uroczystość wręczenia mi Platynowych Koziołków, którego to zaszczytu doświadczyłem w roku ubiegłym. 

Jacek Adamczak jest artystą wszechstronnie utalentowanym. W swych autorskich filmach, realizowanych w różnorodnych technikach animacyjnych (choć z wyraźną preferencją rysunkowej), często pełni kilka funkcji artystycznych – reżysera, scenarzysty, scenografa, animatora i montażysty. Ponadto uprawia plastykę statyczną (rysunek, malarstwo, grafikę), jest także znakomitym pedagogiem.

Początkowo nic nie wskazywało na to, że zostanie artystą. Jest absolwentem Technikum Mechaniczno-Elektrycznego w Poznaniu (1975). Zdecydował się jednak iść na uczelnię plastyczną. W 1990 roku ukończył Wydział Wychowania Plastycznego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. I na uczelni pozostał, początkowo jako asystent w Pracowni Filmu Animowanego, od 1998 roku – adiunkt na kierunku Realizacja Obrazu Filmowego i Telewizyjnego. Aktualnie jest profesorem sztuk plastycznych i kierownikiem Pracowni Animacji na Wydziale Komunikacji Multimedialnej Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu oraz prorektorem do spraw studenckich tejże uczelni.

„Zajmowałem się plastyką i gdyby ktoś wcześniej powiedział mi, że będę robił filmy animowane, to bym nie uwierzył. To się stało niejako przypadkiem. Otwierano w Poznaniu Telewizyjne Studio Filmów Animowanych i moje zainteresowania plastyczne niespodziewanie znalazły tam swe ujście. Animacja jest syntezą filmu i plastyki. Dla mnie w filmie animowanym bardzo istotna jest sama materia, nie opowiadanie, ale właśnie materia. Tworzywem, którym się buduje film, jest właśnie plastyka, jakakolwiek by ona była, czy będzie to lalka, materia sypka czy rysunek, malarstwo – wszystko to jest  materia plastyczna, która ulega ingerencji twórczej. Często się o tym zapomina i traktuje plastykę jako opakowanie dla filmu animowanego. A przecież plastyka niesie ze sobą również treści” – mówił Adamczak w odcinku telewizyjnego programu „Anima”, poświęconym jego twórczości.

W 1982 roku artysta rozpoczął współpracę z Telewizyjnym Studiem Filmów Animowanych w Poznaniu, początkowo jako animator i asystent reżysera, a od 1989 roku jako reżyser.

Zadebiutował – razem z Maciejem Ćwiekiem – filmem ".!?" [kropka, wykrzyknik, znak zapytania] (1989), uroczą ekranizacją znanego wiersza Wandy Chotomskiej, rozgrywającego się w małym miasteczku wieczorną porą, kiedy gwiazdy świecą na niebie, a światło latarni rozjaśnia ulice. Przy jednej z nich znajduje się sklep, którego półki zapełnione są kolorowymi słojami pełnymi znaków przestankowych, takich jak kropka, wykrzyknik, znak zapytania. Ta przepiękna animacja przyniosła im Nagrodę Główną w kategorii filmów indywidualnych dla dzieci na I Biennale Filmu Animowanego „Fazy ྕ” w Bielsku-Białej (1989), nagrodę za oryginalną propozycję plastyczną na XI Ogólnopolskim Festiwalu Filmów dla Dzieci i Młodzieży w Poznaniu (1990) oraz Nagrodę Stowarzyszenia Filmowców Polskich za rok 1989.

„Robię głównie filmy dla dzieci. Starałem się w nich pokazać właśnie urok plastyki. Oczywiście są to wartkie opowiadania, które mają swoją akcję, ale właśnie rola plastyki jest w nich dla mnie szczególnie inspirująca. Pracuję głównie w rysunku, czyli czymś pierwotnym dla animacji, a techniki klasyczne, jakie stosuję – kredka, węgiel, piórko – są najbardziej tradycyjnymi narzędziami graficznymi. Od rysunku wszystko się zaczęło, można powiedzieć, że wróciłem do samych źródeł” – kontynuuje artysta swą opowieść.

Adamczak specjalizuje się w teledyskach do utworów muzyki poważnej ("Kuplety toreadora", 1990; "Eine kleine Nachtmusik", 1991-1995; "Wspomnienia z Alhambry", 1992). Realizuje głównie – pełne poezji i dowcipu – filmy skierowane do dziecięcego widza ("Szklana Góra", 2002; "O kowalu i diable", 2004; "Król Kruków", 2008; Poznańskie Koziołki, 2009 – z cyklu "Baśnie i bajki polskie"). Ich niebanalna plastyka, dbałość o kompozycję kadru, perfekcyjna animacja, śmiałe rozwiązania narracyjne powodują, że potrafi nimi zainteresować również dorosłego widza. Na szczególną uwagę zasługują filmy z cyklu "14 bajek z królestwa Lailonii Leszka Kołakowskiego": "O wielkim wstydzie" (1998) i "Jak szukaliśmy Lailonii" (2011). Uprawia różne techniki, choć preferuje animację klasyczną (rysunki na papierze lub celuloidzie). Jego filmy przyniosły mu wiele prestiżowych nagród, m.in. w Chicago, Kairze, Moskwie, Poznaniu i Krakowie.

Filmy Jacka Adamczaka zostały uhonorowane podczas dotychczasowych edycji poznańskiego festiwalu już dziewięciokrotnie, artysta ma w swojej kolekcji kilka Koziołków i Marcinków. Platynowe Koziołki to przysłowiowy strzał w dziesiątkę!

Jacek Adamczak, fot. TV SFA


W uzasadnieniu swego werdyktu organizatorzy poznańskiego festiwalu piszą: „Przyznajemy Platynowe Koziołki Jackowi Adamczakowi za całokształt twórczości, za to, że pięknymi filmami wprowadza dzieci w świat subtelnej plastyki, opowiadając ciekawe i mądre historie, tak jak w swoich obrazach z serii "Baśnie i bajki polskie" lub "14 bajek z królestwa Lailonii", czy też wywołując emocje i wysublimowane przeżycia w filmach do muzyki klasycznej z Telewizyjnego Studia Filmów Animowanych w Poznaniu. Każdy film Adamczaka to fascynująca lekcja wychowywania estetycznego, a każdy kadr chciałoby się oprawić w ramkę i zawiesić w dziecinnym pokoju. Jacek Adamczak debiutował, wspólnie z Maciejem Ćwiekiem w 1989 roku filmem ".!?" [kropka, wykrzyknik, znak zapytania]. Dzisiaj możemy śmiało powiedzieć, że to wykrzyknik, jako wyraz radości i zachwytu, można bez wątpienia połączyć z tytułem każdego z jego filmów”. Brawo!!!

Jerzy Armata
"Magazyn Filmowy SFP", 64 / 2016
  5.03.2017
fot. Ale Kino!
Piotr Kamler: Magia kuli
Witold Giersz: Animacja narodziła się przed naszą erą
Copyright © by Stowarzyszenie Filmowców Polskich 2002 - 2024
Scroll