Mazowiecki Fundusz Filmowy

Sytuacja Mazowieckiego Funduszu Filmowego jest specyficzna, by nie rzec – bezprecedensowa. Pamiętne, wygłaszane na konferencji w Poznaniu w 2010 roku zapowiedzi władz stolicy o przeznaczeniu corocznej kwoty (nawet w wysokości 7 mln zł rocznie) na produkcję filmową, pozostały jedynie zapowiedziami. Paradoksalnie, to nie najbogatsze miasto w Polsce zadbało o swój przemysł audiowizualny, ale województwo mazowieckie, osłabione „janosikowym” i zmagające się z brakiem dostatecznych środków na kulturę.

Mazowiecki Fundusz Filmowy jest mechanizmem wojewódzkim. Ma siedzibę w znanym i cenionym ośrodku – Mazowieckim Instytucie Kultury (do niedawna znanym jako Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki) przy ul. Elektoralnej w Warszawie, a jego finansowania podjął się marszałek województwa. MFF działa na podobnych zasadach jak inne polskie fundusze regionalne – projekty wyłaniane są w drodze konkursu i oceniane przez ekspertów. Przyznane dofinansowanie jest wkładem koprodukcyjnym. Do tej pory Fundusz inwestował zarówno w filmy fabularne, jak i dokumentalne, na korzyść tych drugich: ze wsparcia skorzystały takie tytuły jak "Ojciec i syn" (2013) Pawła Łozińskiego, "W ukryciu" (2013) Jana Kidawy-Błońskiego, "Minkowski / Saga" (2013) Rafaela Lewandowskiego, "I była miłość w getcie…" (2012) Jolanty Dylewskiej i Andrzeja Wajdy, "Pałac" (2012) Tomasza Wolskiego czy "Sen o Warszawie" (2014) Krzysztofa Magowskiego.

W edycji 2014 roku uwaga Funduszu skoncentrowała się na dużych, głośnych tytułach mocno związanych ze stolicą. Dofinansowanie otrzymały: "Miasto44" (2014) Jana Komasy, "Zły" (2015) Xawerego Żuławskiego, a także dokument "Rozwód" (2015) Pawła Łozińskiego.


"Warsaw by night", reż. Natalia Koryncka - Gruz, fot. Jacek Drygała

Nie znaczy to jednak, że priorytetem Funduszu są filmy „stołeczne”, wręcz przeciwnie, czego dowodem zrealizowany w Radomiu film Jana Kidawy-Błońskiego "W ukryciu" i regularna, rozwijająca się z tym miastem współpraca, m.in. poprzez festiwal Kameralne Lato. Takie rozłożenie akcentów jest sprawą specyfiki Mazowsza: oprócz Warszawy, która ściąga siły i kreatywność z całego kraju, są tu jeszcze tylko trzy miasta średniej wielkości: wspomniany Radom oraz Płock i Siedlce. Ośrodki dobrze skomunikowane ze stolicą, ale jednocześnie mało wykorzystane filmowo.

Stąd działalność założonej w 2012 roku Mazovia Warsaw Film Commission. Paradoksem jest, że to właśnie mazowiecka komisja ściąga do Warszawy ekipy filmowe i ułatwia im pracę w specyficznych stołecznych warunkach. Produkcja bollywoodzkiego filmu "Kick" (2014) Sajida Nadiadwali na terenie Warszawy uświadomiła lokalnym urzędnikom potencjał sektora audiowizualnego. Warszawa zaczyna być modna. Komisja zauważyła to i wykorzystuje. W niedawno wydanym katalogu zróżnicowane plenery i wnętrza warszawskie stanowią większość, choć Anna Spisz, kierująca Funduszem i komisją, zapowiada wydanie kolejnej edycji guide'a, w większym stopniu obejmującego lokacje pozastołeczne. 

Należy bowiem pamiętać, że Mazowsze, oprócz Warszawy i kilku miast, może zaoferować filmowcom wyjątkowo malownicze plenery, zwłaszcza kompleksy leśne, zbiorniki wodne, a także ośrodki tradycyjnej kultury rolniczej i folkloru.

Te wszystkie potencjalne lokacje znajdą się na przygotowywanej obecnie stronie internetowej Mazovia Warsaw Film Commission. Trwają intensywne prace nad zbiorem zdjęć, dokumentujących plenery, wnętrza i filmowe przewagi Mazowsza i Warszawy. Uruchomienie serwisu internetowego w wersji testowej planowane jest latem br.