Po seansie o filmie, „Karcie”, historii z perspektywy jednostki rozmawiali twórcy, dla których wydarzenia XX wieku są inspiracją do pracy nad słowem i obrazem: Maciej J. Drygas (reżyser, scenarzysta), Cezary Łazarewicz (reporter) oraz prof. Rafał Wnuk (historyk) i redaktor naczelny „Karty” Zbigniew Gluza. Spotkanie prowadziła Marta Grzywacz (publicystka historyczna).

Dyskusja rozpoczęła się od opowieści Macieja Drygasa o okolicznościach powstania filmu: - To była dla mnie gigantyczna przygoda. Wcześniej kompletnie nie interesowałem się kosmonautyką i nie czytałem literatury science-fiction. Takim pretekstem do tego filmu było coś, co na końcu okazało się nieprawdą. Otóż w tym czasie [1991 rok – AK] media na całym świecie komentowały sytuację, że na stacji orbitalnej Mir przebywa samotny kosmonauta Siergiej Krikalow, Właśnie kończył się Związek Radziecki. Krikalow wystartował w Związku Radzieckim, a wylądował w Rosji. Ale zanim wrócił były w ogóle problemy z jego powrotem. Pomyślałem wtedy, że to jest fantastyczny pretekst, żeby opowiedzieć o człowieku, który porwał się na nieskończoność i nagle okazało się, że z powodu prozy życia to się wszystko wali.

Reżyser opowiadał również czego go nauczyła ta praca z kosmonautami i archiwaliami: - Przesłuchałem ponad 650 godzin rozmów Ziemia-Kosmos - właśnie z lotu Krikalowa; żeby zrozumieć, co tam się wydarzyło. Jeżeli byście wtedy zadali mi pytanie, co oznacza każdy przycisk na stacji orbitalnej Mir, jak wygląda jakiś eksperyment – to był odpowiedział od razu. Ja byłem w kosmosie, tylko moje ciało nie było. Myślę, że to, co było dla mnie najciekawsze w tym spotkaniu z ludźmi to refleksja, że - choćby nie wiadomo, co się z tobą wydarzyło, ja bardzo byłbyś przeczołgany przez historię, to i tak nikt ci nie zabierze tego, że tam byłeś i mogłeś spojrzeć na ziemię z tak wysoka. I może, trawestując te słowa, nikt mi tego nie zabierze. W ubiegłym roku postanowiłem przekazać moje archiwum kosmiczne. Tam było około 50 taśm rozmów z kosmonautami. Chciałem, żeby to zostało dla potomności. Państwo w Karcie wszystko przepisali i przetłumaczyli i ten dzisiejszy tekst, który znalazł się setnym numerze Karty, to jest takie postscriptum do filmu.