Prof. Jerzy Kucia to jeden z najwybitniejszych artystów w dziejach nie tylko polskiej, ale i światowej animacji, wspaniały pedagog, a także aktywny działacz Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Tworzy filmy pozbawione akcji w tradycyjnym rozumieniu tego terminu, kino filozoficznej refleksji, wnikające w obszary do tej pory niepenetrowane przez animację – świat przeżyć wewnętrznych człowieka. Na jego filmy spadła istna lawina prestiżowych nagród festiwalowych, m.in. w Annecy, Chicago, Dreźnie, Espinho, Grenoble, Hiroszimie, Huesca, Kijowie, Korfu, Lipsku, Melbourne, Montrealu, Oberhausen, Ottawie, Szanghaju, Toronto, Warnie i Krakowie. W 2009 roku został uhonorowany Nagrodą Smoka Smoków na Krakowskim Festiwalu Filmowym, trzy lata później Nagrodą Stowarzyszenia Filmowców Polskich za całokształt osiągnięć artystycznych, a w 2015 roku – Nagrodą ASIFA (Association Internationale du Film d’Animation) za osiągnięcia i dokonania życia.

Jerzy Kucia fot. Danuta Węgiel

Kino Jerzego Kuci, jednego z najoryginalniejszych mistrzów światowej animacji, ma w sobie pewną ambiwalencję – jest ascetyczne, a zarazem niezwykle gęste, przepełnione emocjami, ale także intelektualną zadumą, nieraz pełne ekspresji, nieraz zwalniające czy wręcz zatrzymane w kadrze, budujące z rekwizytów otaczającej rzeczywistości wewnętrzny świat swego bohatera. Człowieka. Warto dodać, że artysta w tym roku obchodzi swoje 80. urodziny, a zadebiutował jako reżyser dokładnie przed półwieczem filmem „Powrót” w krakowskim Studiu Filmów Animowanych (1972). Kraków ma niewielu artystów tak wielkiego formatu.