„Lidia Zonn jest współtwórczynią wszystkich filmów, które zmontowała. Taką ma pasję i osobowość” – mówił o tej wyjątkowej  twórczyni filmowej reżyser Marcel Łoziński.

fot. Marta Woźniak/EC1 Łódź - Miasto Kultury

- Podczas wieloletniej pracy akademickiej wykształciła kilka pokoleń montażystów. Akademicka działalność Lidii Zonn-Karabasz jest przykładem realizacji pięknej idei relacji mistrz – uczeń. Jesteśmy wdzięczni Lidii Zonn-Karabasz oraz wszystkim mistrzom z jej pokolenia, że tak chętnie dzielą się swoją wiedzą i talentem z młodszymi pokoleniami filmowców. Za to, korzystając z okazji, chciałam Pani Lidii serdecznie podziękować - mówiła Anna Mroczek, Przewodnicząca Oddziału Łódzkiego Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

Lidia Zonn-Karabasz rozpoczęła studia na wydziale reżyserii na Polskiej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, jednak już w trakcie studiów zaczęła asystować przy montażu filmów. Tak narodziła się jej fascynacja, z której, po stworzeniu debiutanckiej etiudy „Wesołe miasteczko”, postanowiła uczynić swoją profesję i zdobyła posadę w Wytwórni Filmów Dokumentalnych. Od 1968 roku jest członkinią Stowarzyszenia Filmowców Polskich.

W latach 50. i 60. współpracowała z Kazimierzem Karabaszem, Januszem Majewskim, Władysławem Ślesickim, Danutą Halladin, Andrzejem Brzozowskim i Ireną Kamieńską, natomiast w latach 70. z Krzysztofem Kieślowskim, Marcelem Łozińskim i Tomaszem Zygadło. To ona odpowiadała za uderzające złożenia obrazów i dźwięków w legendarnych dziś dokumentach: „Szpitalu”, „Siedmiu kobietach w różnym wieku”, „Wizycie”, „Dworcu”, „Płyną trawy”, „Z punktu widzenia nocnego portiera”, „Przy torze kolejowym”, „Żeby nie bolało”. Montowała też filmy fabularne („Lokis. Rękopis profesora Wittembacha” Janusza Majewskiego, „Personel” Krzysztofa Kieślowskiego, „Cień już niedaleko” Kazimierza Karabasza), jednocześnie pisząc scenariusze i podejmując się reżyserii.

Do pracy Lidia Zonn-Karabasz podchodzi z pełnym zaangażowaniem, a w swojej karierze szczególnie upodobała sobie dokument: „Do fabuł podchodzę z rezerwą, bo tu scenopis z góry narzuca konstrukcję filmu. Dokument otwiera się na wszystko, co przynosi życie, a kształt osiąga w montażowni”. Swoim długoletnim doświadczeniem chętnie dzieli się z młodymi filmowcami – jest profesorem sztuki filmowej, wykształciła kilka pokoleń montażystów oraz była zaangażowana w powstanie Zaocznego Wyższego Zawodowego Studium Montażu, które z czasem zostało przekształcone w stacjonarne studia na Wydziale Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej Szkoły Filmowej w Łodzi.

Za swój wkład w rozwój polskiej kinematografii była wielokrotnie nagradzana – w 2012 r. otrzymała Nagrodę Stowarzyszenia Filmowców Polskich za wybitne osiągnięcia artystyczne i wkład w rozwój polskiej kinematografii, w 2013 r. Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.

Gwiazda została ufundowana przez Stowarzyszenie Filmowców Polskich oraz Państwową Wyższą Szkołę Filmową, Telewizyjną i Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi. Odsłonięcie Gwiazdy nastąpiło 17 maja 2022 roku przy ul. Piotrkowskiej w Łodzi.