Festiwal zaprezentował m.in. film „Życie rodzinne” Krzysztofa Zanussiego, który był gościem Festiwalu. Widzowie spotkali się z tym wybitnym, świętującym w tym roku 80. urodziny oraz 60. rocznicę debiutu reżyserskiego twórcą. „Życie rodzinne” jest słodko-gorzką wiwisekcją relacji między pokoleniem przedwojennych kapitalistów (ojca i ciotki), mieszkającą z nimi córką Bellą oraz próbującym odciąć się od rodziny synem Ziemowitem - młodym inżynierem pracującym na Górnym Śląsku.

"Prezentowane filmy tematycznie krążą wokół poszukiwania nowych lepszych światów (także tych prywatnych, w które uciekają bohaterowie), rozmaitych prób zmiany rzeczywistości oraz pytania o to, co dzisiaj miałby znaczyć nowy wspaniały świat” - tak o sekcji “Historie kina” mówi Joanna Łapińska, Dyrektor Programowa Festiwalu Transatlantyk.

W sekcji „Historie kina” pokazywanych jest trzynaście starannie wyselekcjonowanych filmów zrealizowanych pomiędzy latami 60. a początkiem bieżącej dekady. Zdobycie praw do prezentacji części z nich wymagało od programerów Festiwalu pomysłowości, sprytu i dużych pokładów cierpliwości. Efektem wielomiesięcznych przygotowań jest sekcja pełna wybitnych filmów w całego świata.

Jednym z wydarzeń w ramach tej sekcji był niewątpliwie pokaz filmu w reżyserii nieżyjącej już legendy kanadyjskiego kina Jean-Claude'a Lauzona, czyli „Léolo” (Francja, Kanada 1992). Film, którego producent z zasady odmawia zgody na pokazy, wyjątkowo można było zobaczyć w Łodzi podczas Transatlantyku! Poprzez nieszablonową ścieżkę muzyczną i czytane zza kadru zapiski dwunastoletniego chłopca “Léolo” wciąga widzów w sam środek osobliwych zdarzeń, które są mieszanką jego doświadczeń oraz ukrytych lęków i fantazji.

Tegoroczna sekcja „Historie kina” to także „Hiroszima, moja miłość” Alaina Resnais („Hiroshima mon amour”, Francja 1959) - przełomowe dzieło francuskiej Nowej Fali opowiadające o romansie pomiędzy francuską aktorką kręcącą film w Hiroszimie a Japończykiem, którego rodzina zginęła w wyniku wybuchu bomby atomowej.  Temat kontestacji obowiązujących norm podejmuje z kolei „Jeżeli…” („If…”, Wielka Brytania 1968) Lindsaya Andersona - obraz narastającego buntu młodych uczniów elitarnej brytyjskiej szkoły. Idealnie wpisał się on w radykalne nastroje roku 1968 i na stałe wszedł do kanonu wywrotowych filmów wymierzonych przeciwko marazmowi status quo. Jednym z ostrzejszych społecznym manifestów młodych twórców pozostaje też wciąż boleśnie aktualna „Nienawiść” („La haine”, Francja 1995) w reżyserii Mathieu Kassovitza. To jeden z najważniejszych francuskich filmów ostatnich dekad, opowieść o kilkunastu godzinach z życia trzech kumpli imigranckiego pochodzenia zamieszkujących biedne przedmieścia Paryża, w których trwają brutalne starcia z policją. To portret pozbawionego perspektyw świata pełnego przemocy oraz opowieść o podzielonej i opartej na nierównościach Europie.

9. edycja Festiwalu Transatlantyk potrwa do 19 lipca w Łodzi.