Festiwal rozpoczął działalność w maju 1984 roku. Dyrektorka Filmoteki Izraelskiej Lia van Leer rok wcześniej powołana została na jurora festiwalu w Cannes i to obudziło w niej pragnienie zorganizowania podobnej imprezy w Izraelu. Od razu jej inaugurację udało się zaaranżować na dużą skalę, skoro wzięli w niej udział m.in. Jeanne Moreau, Lilian Gish, Warren Beatty i John Schlesinger. Zdecydowano też, że w konkursie będą brać udział filmy jeszcze na innych festiwalach nie pokazywane. Oparcie lokalowe i kadrowe uzyskała Jerozolima w swej Filmotece. Festiwal wykazuje szczególne zainteresowanie filmami, które na całym świecie realizują artyści pochodzenia żydowskiego, albo które zajmują się tematyką żydowską. Stąd zabiega on szczególnie o wszelkie filmowe odniesienia do Holokaustu, a także problematyki antysemityzmu w ogóle. W roku 2013 specjalną nagrodę prezesa Yad Vashem otrzymało "Pokłosie"Władysława Pasikowskiego, nowe słowo w kwestii żydowskiej. Ale coraz liczniej pojawiają się tam również filmy realizowane przez Palestyńczyków, dobrze służące idei porozumienia między dwoma współżyjącymi narodami. Takim jest właśnie film, otwierający festiwal w lipcu 2014 roku, "Tańczący Arabowie", produkcji izraelskiej, ale w reżyserii Palestyńczyka Erana Riklisa.


Plakat tegorocznej edycji festiwalu w Jerozolimie

Pierwsza dyrektor festiwalu jerozolimskiego Lia van Leer ustąpiła dopiero w wieku lat 84, przekazując władzę obecnemu dyrektorowi Ibanowi de Vries. Główna nagroda nosi tu uroczyste miano Ducha Wolności, ale istnieje również wysoka nagroda ufundowana przez amerykańskiego filantropa Jacka Wolgina, przeznaczona dla najlepszego izraelskiego filmu roku. Natomiast międzynarodowa nagroda federacji krytyki FIPRESCI zastrzeżona jest wyłącznie dla debiutanta.

Dodać wypada, że Jerozolima nie jest jedynym w Izraelu festiwalem międzynarodowym. Obok niej poważną renomą cieszy się nadmorska Hajfa, młodsza o dwanaście lat. Ma charakter nieco bardziej międzynarodowy i włącza do konkursu filmy pokazane już na innych festiwalach.