Pierwsze spotkanie, prowadzone przez Stefana Laudyna, dyrektora Warszawskiego Festiwalu Filmowego i Warszawskiej Fundacji Filmowej, zajmującej się międzynarodową promocją filmów, poświęcone było strategii i zasadom zgłaszania filmów krótkometrażowych na festiwale w Polsce i na świecie.

 - Musimy zdać sobie sprawę, że wszystkie filmy zrobione w Polsce, są za granicą obrazami niszowymi, niezależnie od tego, ile osób zobaczyło je u nas. Zresztą to, co zaskoczy w kraju, tam zwykle przechodzi niezauważone. Świat filmów krótkich jest może trochę bardziej przyjazny, niż rynek produkcji pełnometrażowych. Trzeba też pamiętać, że Europa to kino reżyserów, oni są tu gwiazdam - podkreślał.


Stefan Laudyn, fot. Bartek Trzeszkowski / WFF

- Reżyser odnosi sukces, jeśli w ciągu 10 lat nakręci 3 filmy, z których jeden będzie miał premierę na ważnym światowym festiwalu i jeden wejdzie dystrybucji międzynarodowej. Tak było ze "Sztuczkami" Andrzeja Jakimowskiego, które osiągnęły oba te cele - kontynuował Laudyn, dzieląc się praktycznymi wskazówkami na temat zgłaszania filmów na festiwale.

 Kryteria przyjmowania filmów wypunktowane są w regulaminie każdej imprezy, który warto poznać, bo festiwale różnią się od siebie pod tym względem. Wielu organizatorów przyjmuje tylko premiery, światowe bądź np. europejskie - ale zdarza się, że dopuszczają pokazy obrazów prezentowanych wcześniej w kraju pochodzenia. W razie wątpliwości, warto zapytać w mailu o szczegóły. Wiele można też dowiedzieć się po prostu ze strony internetowej, na przykład jaki jest profil imprezy, jakie filmy wybierają selekcjonerzy.

Najbardziej prestiżowe festiwale filmów krótkometrażowych wskazane są na kilku stronach internetowych, najczęściej witrynach kapituł, które uznają te imprezy za kluczowe dla nominacji filmu do swojej nagrody. Z polskiego punktu widzenia, najistotniejsze z nich to strony Oscarów, Europejskiej Akademii Filmowej oraz Międzynarodowej Federacji Zrzeszeń Producentów Filmowych, przy której akredytowane są najważniejsze festiwale na świecie.

Cięgle najpopularniejsze jest przysyłanie do organizatorów screenerów, czyli wglądowych kopii filmu na DVD. I tu ważne, żeby płyta była opisana i nadawca sprawdził, czy działa w odtwarzaczu i komputerze PC oraz na Macu. Do filmu dołączyć trzeba dobrze tłumaczone napisy angielskie. Sam tytuł angielski powinien od początkowego etapu produkcji być taki sam - najlepiej stosujący słowa z tysiąca najpopularniejszych wyrazów w tym języku, szybko zrozumiałych także dla osób, dla których angielski nie jest językiem ojczystym. Do tego fotosy. W festiwalowej promocji filmu może wystarczyć jedno dobre zdjęcie, oddające jego istotę i atmosferę, mówiące coś o bohaterach. Warto też mieć plakat, ale w przypadku filmów krótkometrażowych nie jest to wymagane.

Trailery do kin i Internetu powinny się różnić. Jeśli film znajdzie dystrybutora w innym kraju, warto zaufać mu co do formy trailera - jako, że zwykle lepiej zna on dany rynek. Często popełnianym błędem jest pozostawianie przygotowania takiego klipu reżyserowi filmu, który nie zawsze ma dystans do materiału.

Wykład Stefana Laudyna uzupełnił następnego dnia panel Matthieu Darrasa, pomysłodawcy i założyciela Europejskiej Sieci Młodego Kina Nisi Masa, który opowiedział o promocji filmów krótkich i ich obecności na festiwalach w kontekście koprodukcji. Polecił programy wspierające tworzenie sieci kontaktów i stwarzające warunki do nawiązywanie współpracy międzynarodowej: Nisi Masa Short Pitch, Euro Connection Forum i Robert Bosch Stiftung. - Warto starać się o koprodukcję krótkich metraży, bo potem łatwiej pozyskać środki i wejście na rynek międzynarodowy z filmem pełnometrażowym - radził.

Warsztaty Shorts Warszawa odbywały się w dniach 17-18 października podczas 28. Warszawskiego Festiwalu Filmowego. Autorką ich programu jest Weronika Czołnowska. Organizatorem warsztatów jest Warszawska Fundacja Filmowa.

28. Warszawski Festiwal Filmowy jest współfinansowany przez PISF - Polski Instytut Sztuki Filmowej.