Claude Lanzmann

Studiował filozofię na Sorbonie, gdzie zrobił doktorat poświęcony teoriom Gottfrieda Leibniza. Przez kilka lat przebywał w Niemczech, gdzie otrzymał tytuł profesorski na berlińskim Freie Universität. Od początku lat 50. przyjaźnił się z Jean-Paulem Sartre'em i Simone Beauvoir, dołączając w 1952 roku do redakcji założonego przez nich pisma polityczno-literackiego "Les Temps Modernes". Kinem zajął się już jako blisko pięćdziesięcioletni intelektualista o randze sławnego i doświadczonego eseisty i dziennikarza. Realizowane przez niego dokumenty już od debiutanckiego "Dlaczego Izrael?" (1973) poświęcone były kwestii żydowskiej, która stała się stałym motywem twórczości Lanzmanna, powracającym w całej jego refleksji filozoficznej, dziennikarskiej i filmowej. Światowym wydarzeniem okazał się zwłaszcza jego dziesięciogodzinny "Szoah" (1985), poświęcony ofiarom Zagłady. W tym potężnym, epickim dokumencie Lanzmann zrezygnował z materiałów archiwalnych. Prawie wszystkie zdjęcia nakręcił więc współcześnie, na terenach dawnych obozów śmierci, zapraszając do współpracy świadków ówczesnych zdarzeń. Jednym z jego kolejnych głośnych obrazów był "Tsahal" (1994), uzasadniający z historycznej i kulturowej perspektywy powstanie państwa Izrael. W swoich następnych dokumentach, takich jak "Jakaś przechodząca osoba" (1997) oraz "Sobibór, 14 października 1943, godzina 16:00" (2001) powracał do tematu Holokaustu odkrywając nowe, nieznane dotąd karty z tragicznych dziejów Zagłady.