Drugi oddech

„«Nietykalni» – obaj nimi jesteśmy, każdy z innej przyczyny. Pochodzący z Maghrebu Abdel czuł się we Francji zmarginalizowany, podobnie jak hinduscy pariasi; nikt nie ma prawa go tknąć bez narażenia się na pobicie, a ucieka tak szybko, że – jak sam opowiada – w jego długiej karierze łobuza gliniarzom tylko raz udało się go dopaść. Ja zaś, za wysokimi murami paryskiej posiadłości – mojej złotej klatki, jak mówi Abdel – fortuną chroniony od wszelkich potrzeb materialnych, należę do «istot pozaziemskich», nic nie jest w stanie mnie dotknąć. Całkowity paraliż i brak odczuć zmysłowych nie pozwalają mi niczego dotykać, a ludzie boją się choćby mnie musnąć, tak bardzo mój stan ich przeraża” – tak bohaterów swej autobiograficznej książki „Drugi oddech” charakteryzuje Philippe Pozzo di Borgo. I właśnie tytuł „Nietykalni” otrzymała jej ekranizacja dokonana przez Oliviera Nakache'a i Erica Toledano.

Ta pełna humoru, ale i wzruszenia historia jakże niekonwencjonalnej przyjaźni sparaliżowanego milionera oraz opiekującego się nim czarnoskórego chłopaka to jeden z największych tegorocznych bestsellerów kina europejskiego: we Francji obejrzało go do tej pory ponad 20 milionów widzów, w Polsce – już ponad 650 tysięcy. Film o budżecie 9,5 miliona euro zdołał zarobił na całym świecie ok. 220 milionów euro. Gorzej z nagrodami: na dziewięć cezarowych nominacji statuetkę otrzymał tylko Omar Sy, wcielający się w wyluzowanego pielęgniarza.

Książka składa się z dwóch części: w „Drugim oddechu" autor opisuje dzieciństwo, lata młodzieńcze, doświadczenia zawodowe, wypadek na paralotni oraz śmierć ukochanej żony Béatrice, a w rozdziale „Diabeł stróż" przedstawia swoje dalsze losy, aż do spotkania Khadiji – drugiej żony, z którą ponownie odnalazł szczęście.