Artystyczne poszukiwania Jerzego Skolimowskiego

Jerzy Skolimowski to artysta o niezwykle ciekawej i skomplikowanej biografii. Urodził się w Łodzi, do gimnazjum uczęszczał w Pradze (m.in. z Milosem Formanem i Vaclavem Havlem), zanim trafił do łódzkiej szkoły filmowej, studiował etnografię. Uprawiał boks (stoczył 26 walk), grał na perkusji w zespole jazzowym, działał w STS-ie i Bim-Bomie, wydał interesujący tomik poezji. Przeznaczeniem jego okazał się jednak film. Współpraca scenariuszowa przy „Niewinnych czarodziejach” Andrzeja Wajdy i „Nożu w wodzie” Romana Polańskiego, a przede wszystkim własny tryptyk – „Rysopis” (1964), „Walkower” (1965) i „Bariera” (1966) – przyniosły mu dużą popularność i uznanie krytyki, zaś film następny – „Ręce do góry” (1967) – 14 lat leżakowania na półce z woli cenzury. Zdegustowany takim obrotem sprawy wyjechał za granicę, gdzie zrealizował wiele znakomitych filmów, m.in. „Na samym dnie” (1970), „Przygody Gerarda” (1970), „Wrzask” (1978), „Fuchę” (1982), „Wiosenne wody” (1989). W 1991 roku nakręcił ekranizację Gombrowiczowskiej „Ferdydurke”, w 2008 – znakomicie przyjęte „Cztery noce z Anną”, a dwa lata później – nagrodzony na weneckim festiwalu – „Essential Killing”.Jerzy Skolimowski zajmuje się również malarstwem. Ostatnie dwanaście lat to wzmożony okres w jego twórczości plastycznej. Swoje prace wystawiał w galeriach amerykańskich, kanadyjskich, francuskich, włoskich, greckich, niemieckich i polskich.

Zredagowana przez Marka Sokołowskiego książka, poświęcona twórczości jednego z naszych najlepszych reżyserów, składa się z dwunastu prac następujących autorów:
Krzysztofa Kornackiego – Jak krytyka pokolenia zmieniła się w afirmację. „O niewinnych czarodziejach",
Iwony Grodź – Portret pryzmatyczny. Wczesne filmy Jerzego Skolimowskiego,
Marioli Marczak – U źródeł polskiego kina współczesnego – Jerzy Skolimowski a trzecie kino,
Karola Jachymka – Przez pryzmat ciała. Cielesność we wczesnych filmach Jerzego Skolimowskiego,
Nataszy Ziółkowskiej-Kurczuk – „Człowiek na dworcu”,
Sławomira Bobowskiego – Czytanie Skolimowskiego. Metaforyczny dyskurs filmowej psychodramy – „Ręce do góry",
Janusza Lachowskiego – „Warszawski James Dean". Polska krytyka filmowa lat sześćdziesiątych wobec twórczości Jerzego Skolimowskiego,
Barbary Gizy – Kino projektowane. O niezrealizowanych scenariuszach Jerzego Skolimowskiego,
Aleksandry Drzał-Sierockiej – „Essential Killing" – filmowa esencja koszmarnej baśni,
Stanisława Burdzieja – Znaczenie kontekstu – wokół „Essential Killing",
Katarzyny Jarosińskiej-Buriak – Tożsamość i lustra, czyli zapiski na marginesie czytania poezji Jerzego Skolimowskiego,
Małgorzaty Jackiewicz-Garniec – O malarstwie Jerzego Skolimowskiego.