Bodo wśród gwiazd

„Bodo”, aktualnie wyświetlany w Telewizji Polskiej serial Michała Kwiecińskiego i Michała Rosy, przypominający w atrakcyjny sposób największego gwiazdora polskiego kina przedwojennego, człowieka o skomplikowanej, pełnej dramatycznych zwrotów biografii, spowodował prawdziwy wysyp książek poświęconych artyście – od niezwykle solidnej biografii pióra Ryszarda Wolańskiego „Eugeniusz Bodo. Już taki jestem zimny drań”, poprzez akcentującą głównie skandalizujące wątki „Bodo i jego burzliwe romanse” Iwony Kienzler, po – dostępną tylko z dziennikiem „Fakt”, a więc utrzymaną w jego poetyce  – „Eugeniusz Bodo – amant, śpiewak, idol” Anny Zasiadczyk.

Pośród tych publikacji korzystnie wyróżnia się książka Anny Mieszkowskiej, w której słynnemu amantowi rodzimego ekranu autorka poświęciła zaledwie jeden rozdział („Eugeniusz Bodo. Nie umówił się z nią na dziewiątą”), w pozostałych czyniąc bohaterami inne wielkie indywidualności przedwojennego polskiego filmu, sceny i kabaretu, wszak jej tom nosi tytuł „Bodo wśród gwiazd”. W jej książce Eugeniuszowi Bodo towarzyszą m.in. Hanka Ordonówna, Zofia Terné, Zula Pogorzelska, Renata Bogdańska-Anders, Loda Halama, Wiktor Budzyński, Konrad Tom, a także Marian Hemar, Julian Tuwim, Andrzej Włast i Henryk Wars.

Lata dwudzieste, lata trzydzieste – jak stwierdził Fryderyk Járosy – „to był szczyt kabaretu literackiego i drugiego z takimi talentami i w takiej atmosferze nie było wtedy w całej Europie”. Książkę Anny Mieszkowskiej, która ma na swym koncie już tomy poświęcone przedwojennym gwiazdom polskiego filmu, teatru i kabaretu (m.in. „Jestem Jarosy! Zawsze ten sam…”, „Ja kabareciarz Marian Hemar. Od Lwowa do Londynu”) czyta się jednym tchem – świetnie napisana, precyzyjnie zdokumentowana, atrakcyjnie zilustrowana. A wracając do Eugeniusza Bodo, z książki Mieszkowskiej zapamiętałem taką oto jego konstatację: „Kino uspokaja mi nerwy”.