Jan Kanty Osobny

Jan Kanty Pawluśkiewicz zasłynął jako współtwórca i szef muzyczny krakowskiego zespołu Anawa, w którym śpiewał Marek Grechuta. Słynne przeboje, m.in. „Serce”, „Niepewność”, „Dni, których nie znamy”, „Nie dokazuj”, to właśnie jego kompozycje. Swą pozycję utrwalił wieloma piosenkami, które napisał m.in. dla Andrzeja Zauchy czy artystów Piwnicy pod Baranami, m.in. Grzegorza Turnaua, Beaty Rybotyckiej, Doroty Ślęzak, a przede wszystkim szerszymi formami muzycznymi, m.in. musicalem „Szalona lokomotywa” wg Witkacego, operą „Kur zapiał” do tekstów Wiesława Dymnego, „Nieszporami ludźmierskimi”, poematem symfonicznym „Harfy Papuszy” czy oratorium wielkanocnym „Droga, Życie, Miłość”.

Pisał też często – z sukcesem, czego dowodem liczne nagrody festiwalowe – dla teatru i filmu (ponad 70 partytur do filmów reżyserowanych m.in. przez Agnieszkę Holland, Feliksa Falka, Krzysztofa Kieślowskiego, Kazimierza Kutza, Tomasza Zygadłę). Drugą pasją tego znakomitego kompozytora (notabene absolwenta architektury na Politechnice Krakowskiej) jest malowanie (stosuje wymyśloną przez siebie technikę, którą nazwał żel art).

Książka „Jan Kanty Osobny”, która właśnie ukazała się nakładem krakowskiego Wydawnictwa Literackiego, jest zapisem frapującej długiej rozmowy, jaką z tym iście renesansowo uzdolnionym artystą przeprowadził Wacław Krupiński. Jest ona lekka w tonie, bo Pawluśkiewicz ma fantastyczne poczucie humoru, ale równocześnie jest rozmową serio, w której z anegdotami sąsiadują refleksje dotyczące „wszystkiego, co najważniejsze”. Rozmowę znakomicie dopełnia rozdział  „Osobność na 13 głosów rozpisana”, w którym o artyście mówią jego najbliżsi przyjaciele i współpracownicy: Hanna Banaszak, Marek Czuryło, Feliks Falk, Agnieszka Holland, Halina Jarczyk, Krzysztof Jasiński, Sebastian L. Kudas, Kazimierz Kutz, Leszek Aleksander Moczulski, Jan Nowicki, Grzegorz Turnau, Zbigniew Wodecki, Tomasz Zygadło, a także unikalne fotografie z archiwum Pawluśkiewicza oraz żel-arty jego autorstwa.