DOCąd. Rozmowy z polskimi dokumentalistami

Książka jest doskonałą lekturą dla wszystkich, którzy kochają dokument filmowy.  Wydawca kieruje ją „… do pasjonatów wyjątkowych: pedagogów i animatorów kultury, chcących i potrafiących zarażać młodych swą pasją do pogłębionego dziennikarstwa…”. Składają się na nią wywiady z dokumentalistami. Są nimi: Agnieszka Arnold, Maciej Drygas, Bartosz Konopka, Marcin Koszałka, Paweł Łoziński, Wojciech Staroń. Dostajemy wiedzę o ich życiu, równie fascynującą jak ich filmy.

Agnieszka Arnold zaczynała, i wiele lat pracowała jako asystent i drugi reżyser, w fabule, by zająć się dokumentem, kiedy możliwe stało się pokazywanie tematów zakazanych. Podobnie Maciej Drygas –  po asystowaniu Kieślowskiemu i Zanussiemu myślał o rezygnacji z filmu, bo: „… nie widziałem dla siebie miejsca w kinie. Zrozumiałem, że to, co chcę robić, nie ma szans na realizację.  A potem upadł komunizm i pojawiła się historia Ryszarda Siwca, która mnie bez reszty pochłonęła”. Dla Marcina Koszałki i Wojciecha Staronia, którzy są także operatorami filmowymi, film dokumentalny jako najbardziej osobista forma wypowiedzi pozostaje „najważniejszą ze sztuk”. Bartosz Konopka, mimo sukcesów filmów: „Ballada o kozie" i „Królik po berlińsku", widzi rozwój i dalszą karierę w kinie fabularnym. Paweł Łoziński zrealizował dobrze odebraną fabularną Kratkę, ale jest raczej otwarty na samo życie, na nowe pomysły i tematy, nawet jeśli zdarza mu się długo czekać. Książka jest doskonale napisana, czyta się ją jak najlepszą, prawdziwą i szczerą, opowieść o życiu. Osobowość reżyserów jest tym, co najbardziej przyciąga uwagę. Szacunek i uznanie należą się autorom rozmów. Dzięki nim artyści mają szansę otworzyć się i szczerze opowiedzieć, co, jak i dlaczego najchętniej filmują.