Jak zostać królem

Dwanaście oscarowych nominacji dla filmu Toma Hoopera „Jak zostać królem”, błyskotliwej opowieść o Jerzym VI, któremu w wypełnianiu królewskich obowiązków ogromnie przeszkadzało jąkanie, i o jego cudownej kuracji, którą zaaplikował mu pewien ekscentryczny australijski terapeuta, przyniosło cztery statuetki Amerykańskiej Akademii Filmowej: za najlepszy film, reżyserię, za wcielenie się w postać tytułową dla Colina Firtha oraz za scenariusz oryginalny dla Davida Seidlera.

Seidler, który od dzieciństwa zmagał się z jąkaniem, traktował Jerzego VI jako wzór do naśladowania i postanowił uczynić go bohaterem filmu fabularnego. Wcześniej parał się najróżniejszymi zajęciami: pisał teksty do dubbingu filmów z serii „Potwór Godzilla”, był doradcą politycznym premiera Fidżi, pracował na planie filmu Francisa Forda Coppoli „Tucker – konstruktor marzeń” (1988). Trzykrotnie nominowano go do nagrody Gildii Amerykańskich Scenarzystów: za scenariusze „Onassisa – Najbogatszego człowieka świata” (1988), „My Father, My Son” (1988) i „By Dawn's Early Light” (1990). Jego dziełem jest także scenariusz do animowanego „Magicznego miecza – Legendy Camelotu” (1998).

Podstawą napisanego przez niego scenariusza „Jak zostać królem” stały się dzienniki Lionela Logue'a, królewskiego terapeuty. A odnalazł je Mark Logue, jego wnuk. Napisana – już po ukończeniu przez Toma Hoopera filmu – przez niego oraz Petera Conradiego książka została oparta także na tych właśnie dziennikach, choć nie tylko. „Zainspirowany (...) filmem, postanowiłem opowiedzieć pełną historię życia dziadka – od dzieciństwa spędzonego w latach osiemdziesiątych XIX wieku w Adelajdzie w Australii Południowej aż po jego śmierć” – pisze we wstępie Mark Logue.