Aleksander Żabczyński. „Jak drogie są wspomnienia”

Bohaterem książki jest czołowy polski aktor przedwojenny – teatralny, filmowy oraz kabaretowy, także uzdolniony pieśniarz, który wylansował wiele szlagierów, m.in. słynne niemieckie tango „Całuję twoją dłoń, madame” z polskimi słowami Andrzeja Własta. W kinie preferował także lekki repertuar – komedię, musical, melodramat. Stworzył typ amanta o miękkim dźwięcznym głosie, który często swe uczucia wyjawia w formie śpiewanej. Na ekranie zadebiutował epizodyczną rola doktora w „Czerwonym błaźnie” (1926) Henryka Szaro, kryminale rozgrywającym się w scenerii jednego z warszawskich kabaretów. Większe role otrzymał pięć lat później w dwóch sensacyjnych filmach Ryszarda Ordyńskiego – „Kobieta, która się śmieje” oraz „Głos serca” (1931); w obu wcielił się w adwokata . Pierwszą główną rolę amanta zagrał w komedii pomyłek Jana Nowiny-Przybylskiego i Michała Waszyńskiego „Panienka z poste restante” (1935). A potem przyszedł szereg podobnych kreacji – komediowych, zalotnych, rozśpiewanych: m.in.:, Freda, syna hrabiego Orzelskiego w „Ada! To nie wypada!” (1936) Konrada Toma, Janka, syna prezesowej Okszy w „Jadzi” (1936) i hokeisty Jerzego Piątka w „Sportowcu mimo woli” (1939) Mieczysława Krawicza, czy wcielenia podwójne: porucznika Niko i hrabiego Quanti w „Manewrach miłosnych” (1935) Nowiny-Przybylskiego i Toma oraz Sebastiana Marii Rajmunda, hrabiego  de Santis i urzędnika Ministerstwa Ochrony Moralności Publicznej w „Pani minister tańczy” (1937) Juliusza Gardana. Zagrał w 26 filmach.