Polański. Biografia

Romanowi Polańskiemu poświęcono kilkadziesiąt książek. Pisali o nim historycy, krytycy i teoretycy filmu, pisali socjologowie i psychologowie, pisali wreszcie nieustraszeni łowcy sensacji. Jednych pociągają jego perfekcyjnie zrealizowane, pozostające na stałe w świadomości kinomanów dzieła, innych – koleje oszałamiającej kariery, jeszcze innych –tragiczne wydarzenia czy bulwersujące skandale. Z tytułów omawiających twórczość reżysera godne zauważenia są „Labirynt Polańskiego” Marioli Jankun-Dopartowej czy „Polański od A do Z” oraz „Roman Polański i jego filmy” Grażyny Stachówny, z pozycji biograficznych – książki Jamesa Greenberga, Johna Parkera, Christophera Sandforda, Frédérica Zamochnikoffa oraz – nade wszystko – autobiografia artysty, zatytułowana „Roman”.

Biografia Polańskiego autorstwa Paula Wernera, która ukazała się ostatnio na naszym rynku, zdecydowanie wyróżnia się pośród tego typu publikacji. Werner jest pisarzem, scenarzystą i krytykiem filmowym. Jak twierdzi, Polańskim i jego dziełem pasjonuje się od lat studenckich. Pierwszą niemieckojęzyczną monografię poświęconą reżyserowi wydał w 1981 roku. Jego książkę czyta się wartko i z zaciekawieniem. Szkoda tylko, że jej część dokumentacyjna (bibliografia, filmografia) potraktowana została bardzo pobieżnie. Książkę Wernera kończy akapit poświęcony przygotowaniom do realizacji filmu o aferze Dreyfusa: „… ten największy polityczny skandal, jaki kiedykolwiek wstrząsnął Grande Nation, może zostać nakręcony jedynie z niebotycznym budżetem, ze znanymi na całym świecie gwiazdami i jako wielki «międzynarodowy» film. W języku angielskim”. Zdjęcia ponoć mają się niebawem rozpocząć w… Warszawie.