Seksbomby PRL-u

Krzysztof Tomasik, publicysta i biografista, autor „Homobiografii” (2008), zbioru esejów o wybitnych przedstawicielach kultury polskiej XIX i XX wieku, których homoseksualizm pomijano w oficjalnych biografiach, oraz „Gejerelu” (2012), podejmującego problematykę mniejszości seksualnych w PRL-u, swą najnowszą książkę poświęcił rodzimym seksbombom czasu minionego ustroju. Wybrał pięć pań imponujących seksapilem, notabene także znakomitych aktorek, a w tytule poświęconych im rozdziałów zawarł skondensowaną, niezwykle celną charakterystykę swych bohaterek: „Kalina Jędrusik. Seksbomba z urodzenia”, „Beata Tyszkiewicz. Dama może być seksbombą!”, „Barbara Brylska. Mieć całe demoludy u stóp”, „Grażyna Szapołowska. I ciało, i dusza”, „Katarzyna Figura. Nie tylko figura”.

Książka napisana jest ciekawie, bogato zdokumentowana, przyozdobiona – niestety, nie najlepszej jakości – fotosami z filmowych bestsellerów, wycinkami z prasy oraz reprodukcjami okładek popularnych periodyków, m.in. „Filmu”, „Ekranu”, „Magazynu Filmowego” (były takie czasy, że w Polsce ukazywały się trzy tygodniki o tematyce filmowej!!!), „Zwierciadła”, „Przyjaźni”, „Radia i Telewizji”, „Dookoła świata”, „Itd”, „Panoramy Północy”. A wszystko zaczęło się dość niekonwencjonalnie. „Kino potrzebuje gwiazd, podobnie publiczność. Nawet w najgorszych, najbiedniejszych czasach. Już pierwszy film powojenny „Zakazane piosenki" Leonarda Buczkowskiego (1946) wylansował parę ulubieńców – Danutę Szaflarską i Jerzego Duszyńskiego. To bardzo znaczący przykład, bo główni bohaterowie (Halina i Roman) zostali zapamiętani jako kochankowie, chociaż grali… rodzeństwo” – pisze Tomasik w pierwszym akapicie swej książki.