Pieśniarka Warszawy. Hanka Ordonówna i jej świat

Hanka Ordonówna (1902-1950), właściwie Maria Anna Tyszkiewicz – legendarna polska pieśniarka, aktorka teatralna i filmowa, karierę rozpoczęła jako tancerka. W latach 1923-1931 występowała w słynnym Qui Pro Quo. Często koncertowała za granicą, m.in. w Niemczech, we Francji, Włoszech, w Grecji, Stanach Zjednoczonych. Tuż po wybuchu II wojny światowej została uwięziona na Pawiaku, skąd wydobył ja mąż. W latach 1940-41 grała w Polskim Teatrze Dramatycznym w Wilnie. Aresztowana przez NKWD po aneksji Litwy przez Związek Sowiecki, została wywieziona do łagru w Uzbekistanie. W 1942 roku udało się jej – jako opiekunce dzieci – zabrać z II Korpusem Polskim na Bliski Wschód. Choroba zmusiła artystkę do osiedlenia się w Haifie, potem przebywała przez pewien czas w Indiach, wreszcie w ostatnich latach życia w Bejrucie. Występowała w filmach polskich, austriackich oraz francuskich. Polscy kinomani zapamiętali ją – przede wszystkim – z głównej roli w filmie „Szpieg w masce” (1933) Mieczysława Krawicza.

Tadeusz Wittlin, który osobiście znał Ordonkę, stworzył jej portret na podstawie wspomnień artystki, relacji bliskich osób oraz własnych spostrzeżeń. Książka znakomicie oddaje atmosferę czasów, w których żyła i występowała na scenach warszawskich teatrów i kabaretów.