Medium. Wizualizacja warstw narracyjnych

Jacek Koprowicz bierze na warsztat „Medium" (1985), swój najbardziej znany obraz, jak pisała branżowa prasa: „pierwszy polski film całkowicie poświęcony tematyce okultystycznej”. Reżyser, absolwent filologii polskiej ze specjalizacją krytyka filmowa (wychowanek prof. Bolesława Lewickiego), zagadnieniem konstrukcji filmowej pasjonował się od dawna. Jeszcze w latach 70. ubiegłego wieku korespondował z Pierem Paolo Pasolinim, który z ogromną skrupulatnością dokonywał analizy własnych filmów. Ten rodzaj namysłu nad dziełem jest bliski Koprowiczowi, który niemal po trzydziestu latach od premiery „Medium" wraca do obrazu i pisze rodzaj przewodnika (dla zaawansowanych) po filmowym tworzywie.

„Przenosząc na ekran scenariusz, moim zamiarem było stworzenie filmu grozy, wpisanego w konstrukcję filmu kryminalnego” – tłumaczy we wstępie książki. I dodaje: „Uwierzyłem, że jest możliwe, aby horror i kryminał dzięki jednorodnej wizualizacji warstw narracyjnych przeniknęły się nawzajem i scaliły w jedność. Oparłem się na założeniu, że dyscyplina konstrukcji klasycznego kryminału, w którym każdy element dochodzenia prawdy jest racjonalny, pomoże uprawdopodobnić świat horroru, będący zaprzeczeniem tego, co racjonalne, stając się jednocześnie elementem gry z konwencjami gatunkowymi”. Na przykładzie 155 klatek z filmu omawia Koprowicz każdą z faz narracji filmowej: odkrywanie, potwierdzenie, konfrontację oraz spełnienie. Robi to szczegółowo, według podobnego schematu, dzięki czemu niemal klatka po klatce można prześledzić rozwój postaci oraz fabuły w obrazie.

Do książki dołączona jest płyta DVD z odrestaurowanym cyfrowo filmem.