Baby są jakieś inne

Marek Koterski od ponad ćwierć wieku, czyli od swego debiutu fabularnego „Dom wariatów” (1984), śledzi i analizuje – na przykładzie przypadków Adama Miauczyńskiego – losy polskiego inteligenta. Wcielali się już w niego Marek Kondrat („Dom wariatów”, „Dzień świra”, 2002), Wojciech Wysocki („Życie wewnętrzne”, 1986), Cezary Pazura („Nic śmiesznego”, 1995; „Ajlawiu”, 1999), Andrzej Chyra („Wszyscy jesteśmy Chrystusami”, 2006), zaś w filmie najnowszym – „Baby są jakieś inne” (2011) – jest nim Adam Woronowicz, a partneruje mu – jako Pucio – Robert Więckiewicz. Bo Adaś nie jest już samotny, ma kumpla, któremu może się zwierzyć, z którym może pogadać. A o czym można z kumplem pogadać, szczególnie podczas długiej jazdy samochodem? O babach, oczywiście, tylko o babach. – To temat, który fruwa w przyrodzie, wypływa w książkach, gazetach, parlamentach, na uniwersytetach i nagli, by go złapać, podjąć. Poza polityką i ekologią najważniejszy obecnie cywilny temat na świecie – wyznaje reżyser. Przed czterdziestu laty Mike Nichols nakręcił znakomity – w chwili premiery ogromnie bulwersujący – film zatytułowany „Porozmawiajmy o kobietach”, w którym o babach gadali Jack Nicholson i Art Garfunkel, teraz Marek Koterski proponuje swoje rozmowy o kobietach, nie mniej bulwersujące.

Tym razem Marek Koterski uczynił Adama Miauczyńskiego autorem wyjątkowego albumu. Jego pierwsza część zawiera wybrane fragmenty scenariusza najnowszego filmu, część druga, przygotowana przez operatora Jerzego Zielińskiego, zatytułowana „Koterski kręci baby", to niezwykła dokumentacja wydarzeń z planu filmowego. „Czarno-białe zdjęcia w tej książce ilustrowane są szczątkami rozmów z planu filmowego, głównie reżysera z aktorami. To są pojedyncze zdania, czasem absurdalne, skrótowe, innym razem to są szczątki jakiegoś filmowego slangu. Ale to również część tej niezwykłej relacji reżysera i aktorów. Magia” – wyznaje Zieliński.