Intruz

„Świat został opanowany przez niewidzialnego wroga. Najeźdźcy przejęli ludzkie ciała oraz umysły i wiodą w nich normalne życie. Jedną z ostatnich niezasiedlonych, wolnych istot ludzkich jest Melanie. Wpada jednak w ręce wroga, a w jej ciele zostaje umieszczona dusza o imieniu Wagabunda. Intruz bada myśli poprzedniej właścicielki ciała w poszukiwaniu śladów prowadzących do reszty rebeliantów… „ – tak wydawca streszcza zawartość książki. Przeniósł ją na ekran Andrew Niccol, scenarzysta i reżyser m.in. „Gattacy – szoku przyszłości” (1997), „Pana życia i śmierci” (2005) i „Wyścigu z czasem” (2011), także scenarzysta słynnego „Truman Show” (1998) Petera Weira. 

Katarzyna Skorupska na naszych łamach tak pisała o tej ekranizacji: „Jak widać, większego sensu to nie ma, ale też nie o poszukiwanie nowych kontekstów czy metafor dla ludzkiej egzystencji Stefanie Meyer chodziło. Dla autorki science fiction to tylko kostium, a humanistyczne przesłanie o tolerancji i pacyfistycznym przekraczaniu granic swojego gatunku to przykrywka. W centrum jej zainteresowań pozostaje romans w wydaniu znanym już z ‘Sagi Zmierzch’. ‘Intruz’ powtarza sprawdzony schemat fabularny: oto dwóch mężczyzn zakochanych do szaleństwa zabiega o jedną kobietę (tu z dwóch kobiet się składającą) (…) W kwestii relacji wewnątrz trójkąta wyobraźnia autorki-producentki jest nieograniczona i wydaje się, że może przez emocjonalne rozchwianie trafiać nie tylko nastolatek. Obraz natury kobiecej w swej formie niedojrzałej lub zaburzonej rękami kobiecymi uczyniony jest w tym filmie jak potwierdzenie najgorszych podejrzeń mizoginów”.