Patrzę i wspominam

Nina Andrycz początkowo studiowała prawo na Uniwersytecie Wileńskim, a następnie historię na Uniwersytecie Warszawskim, ostatecznie została aktorką. W sezonie 1934-1935 występowała w wileńskim Teatrze na Pohulance, a od 1935 roku w warszawskim Teatrze Polskim. W filmach grywała rzadko. Zadebiutowała w 1939 roku w nieukończonej opowieści sensacyjnej „Uwaga, szpieg" Eugeniusza Bodo. Ponadto wystąpiła w „Warszawskiej premierze" (1950) Jana Rybkowskiego, „Uczcie Baltazara" (1954) Jerzego Zarzyckiego, „Darach magów" (1972) Walentyny Maruszewskiej, „Kontrakcie" (1980) i „Sercu na dłoni" (2008) Krzysztofa Zanussiego, „Horrorze w Wesołych Bagniskach" (1995) Andrzeja Barańskiego, „Jeszcze nie wieczór" (2008) Jacka Bławuta oraz w serialach „Sława i chwała" (1997) Kazimierza Kutza i „Na dobre i na złe" (2001) Teresy Kotlarczyk (odc. 61).

„Jeśli ja, po rozstaniu z teatrem, nie umarłam, to tylko dlatego, że nadal chciałam się uczyć. Jak mam teraz żyć, nie tonąc we wspomnieniach, w tęsknotach za oklaskami czy w smutkach losowo pogłębiającej się samotności?... Jak stworzyć w myślach nieegocentryczne, a zatem lepsze, bo mądrzejsze, jutro? Którejś nocy przyśniło mi się, że Ktoś skrzydlaty potrafi to robić bezbłędnie” – pisze aktorka w swej książce „Patrzę i wspominam".