Kino Nowej Przygody

Kino Nowej Przygody pojawiło się w Stanach Zjednoczonych w drugiej połowie lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Za ojców chrzestnych nurtu uchodzą George Lucas („Gwiezdne wojny”, 1977) i Steven Spielberg („Bliskie spotkania trzeciego stopnia”, 1977). Chodziło o odnowienie kina przygodowego, korzystając z formuły gatunkowej m.in. filmu sensacyjnego, katastroficznego czy science fiction, łącząc elementy różnych konwencji, często posługując się pastiszem, a wszystko to przy wykorzystaniu wysokich budżetów, które gwarantowały rozmach inscenizacyjny widowiska. Kino Nowej Przygody, jak konstatuje wydawca: „Miało z powrotem przyciągnąć do kin widzów, których przejęła telewizja, stawiało na widowiskowość, komercyjność, odwoływało się do popularnych gatunków i dawnego kina popularnego, chętnie posługiwało się pastiszem, ale przede wszystkim stawiało na nieskrępowaną wyobraźnię twórców. Dzisiaj, kiedy musi walczyć nie tylko z telewizją, ale również z internetem, Kino Nowej Przygody przeżywa renesans".

Książka „Kino Nowej Przygody” pod redakcją Jerzego Szyłaka, wydana w serii „Terytoria Kina” przez Słowo / Obraz Terytoria, składa się z następujących rozdziałów: „Kino Nowej Przygody – jego cechy i granice" Jerzego Szyłaka, „Fantasy w kinie nowej przygody" Katarzyny Kaczor, „Kino Nowej Przygody i gry wideo" Tomasza Pstrągowskiego, „System marketingowy Hollywood w latach 1977–2011" Marcina Adamczaka, „Topika religijna w nurcie fantastycznonaukowym Kina Nowej Przygody" Sebastiana Jakuba Konefała, „Animacja i Kino Nowej Przygody" Pawła Sitkiewicza, „Polskie Kino Nowej Przygody" Krzysztofa Kornackiego oraz części leksykalnej.