Casa Blanca

Casa Blanca to zapomniana miejscowość rybacka usytuowana u wejścia do zatoki hawańskiej. Film opowiada historię Nelsy, 70-letniej, połowicznie sparaliżowanej kobiety, oraz Vladimira, jej 35-letniego, cierpiącego na syndrom Downa syna; będącego zarazem jej jedynym opiekunem i zmuszonego do pomagania jej przy najbardziej podstawowych czynnościach życiowych. Pożycie tej dwójki nie jest wolne od konfliktów. Nadopiekuńcza Nelsa stara się kontrolować syna, ten zaś czas spędzać woli poza domem, towarzysząc w pracy i w rozrywce mężczyznom skupiającym się wokół lokalnej bazy rybackiej. Grupa ta, to niejako zastępcza rodzina Vladiego; rybacy chornią go przed okrucieństwem mieszkańców miasteczaka, z drugiej strony jednak, wpędzają w kłopoty. To dzięki nim, Vladimir, ostatnimi czasy, trochę za bardzo przyzwyczaił się do codziennych racji rumu.

Wieczorami, kiedy syn długo nie wraca, stąpająca z trudnością Nelsa, schodzi po żelaznej drabinie prowadzacej do jej jednopokojowego mieszkania i rozpoczyna swoje samotne poszukiwania syna po nadbrzeżach.

W miasteczku rośnie liczba głosów, które szepczą, że Nelsa i Vladimir nie powinni mieszkać razem, że każde z nich powinno zostać umieszczone oddzielnie w odpowiednim domu opieki.